4) Tun
Hussein Onn
Allahyarham Tun Hussein bin Dato'
Seri Onn (12 Februari 1922 - 29 Mei 1990) merupakan Perdana Menteri Malaysia
ketiga yang berkhidmat dari tahun 1976 sehingga 1981. Beliau dilihat sebagai
seorang yang amat ikhlas dalam perjuangan untuk mencapai perpaduan kaum dan
mempunyai reputasi untuk bertindak keras kepada sesiapa yang mencuba
membangkitkan kekacauan perkauman di dalam negara. Oleh sebab usahanya dalam
pemupukan perpaduan di kalangan masyarakat Malaysia, Tun Hussein Onn telah
dikenang sebagai "Bapa Perpaduan".
Kehidupan awal
Beliau dilahirkan di Johor Bahru
serta merupakan anak kepada Dato' Onn Jaafar yang menubuhkan Pertubuhan
Kebangsaan Melayu Bersatu (UMNO) pada tahun 1946. Ibunya bernama Datin Halimah
Hussein.
Pendidikan
Hussein Onn menerima pendidikan
awalnya di Telok Kurau School Singapura, kini Telok Kurau Primary School
(Sekolah Rendah Telok Kurau) dan di English College (kini Maktab Sultan Abu
Bakar), Johor Bahru. Selepas persekolahannya, Hussein Onn menyertai Pasukan
Tentera Johor sebagai kadet pada tahun 1940. Setahun kemudian, beliau dihantar
ke Maktab Tentera Sandhurst di Dehradun, India. Selepas ditauliahkan, beliau
menyertai Regimen Hyderabad ke-19 (Tentera India) dan berkhidmat di Timur
Tengah sewaktu peperangan. Selepas peperangan, kerajaan British melantik beliau
sebagai pengajar di "Pusat Perekrutan dan Latihan Polis Malaya" di
Rawalpindi.
Latar belakang
Bermula tahun 1942, beliau
terlibat secara aktif dalam peperangan di Mesir, Syria, Palestin, Iran dan
Iraq. Apabila Perang Dunia Kedua meletus di rantau Asia, beliau ditempatkan di
Cawangan Perisikan Ibu Pejabat Tentera British, India di New Delhi. Beliau
kemudiannya dipinjamkan ke unit pengambilan orang-orang baru dan melatih para
pejuang bawah tanah Malaya menentang tentera Jepun yang menawan Malaya. Dari
Madras Tun Hussein merancang dan menggerakkan operasi peperangan gerila
terhadap Jepun.
Beliau pulang ke Malaya (kemudian
Persekutuan Tanah Melayu; kini Semenanjung Malaysia) pada 1945 dan dilantik
sebagai Komandan Depot Polis Johor Bahru. Beliau kemudiannya bersara daripada
perkhidmatan ketenteraan dengan berpangkat kapten, satu pencapaian yang cukup
cemerlang bagi seorang bumiputera semasa penjajahan British. Selama 6 tahun
berkhidmat dalam tentera, beliau dikenali sebagai seorang yang berdisiplin dan
menepati masa. Seterusnya, beliau menyertai Perkhidmatan Awam Malaya sebagai
Penolong Pegawai Pentadbir di Segamat, Johor. Beliau juga pernah bekerja di
negeri Selangor sebagai pegawai daerah untuk Klang dan Kuala Selangor.
Politik
Semangat Dato' Onn Jaafar
menentang Malayan Union turut mengapikan semangat Tun Hussein untuk bersama
bapanya menentang Malayan Union. Beliau kemudiannya menyertai bapanya dalam
bidang politik apabila bapanya menubuhkan Pergerakan Melayu Johor Semenanjung.
Apabila UMNO ditubuhkan, beliau dilantik sebagai Penolong Setiausaha Agung UMNO
dan kemudiannya sebagai Ketua Pergerakan Pemuda UMNO yang pertama pada usia 28
tahun. Beliau kemudiannya menjadi Setiausaha Agung UMNO dan Tun Abdul Razak pula
mengambil alih sebagai Ketua Pemuda UMNO.
Di samping penglibatannya dalam
bidang politik, beliau memasuki Perkhidmatan Pentadbiran Melayu dan berkhidmat
di Kuala Selangor dan Kelang sebagai Penolong Pegawai Daerah. Pada tahun 1949,
beliau telah menjadi Ketua Pemuda Pertubuhan Kebangsaan Melayu Bersatu (UMNO)
yang pertama dan kemudian, pada tahun 1950, beliau dipilih menjadi Setiausaha
Agung. Pada tahun 1950, beliau dilantik sebagai ahli Majlis Mesyuarat
Persekutuan di samping menduduki Majlis Mesyuarat Perundangan Negeri Johor dan
Majlis Kerja Negeri Johor.
Walau bagaimanapun, penglibatan
beliau dalam bidang politik mulai pudar apabila cadangan bapanya untuk membuka
pintu UMNO kepada orang bukan Melayu tidak dapat diterima oleh orang Melayu.
Apabila bapanya menarik diri daripada UMNO, beliau kemudiannya menyertai
bapanya keluar dari UMNO dan menubuhkan Parti Kemerdekaan Malaya (IMP) pada
tahun 1951 dan kemudiannya Parti Negara. Oleh sebab IMP tidak menerima sambutan
yang baik, beliau meninggalkan bidang politik apabila menukar arah dengan
melanjutkan pelajaran dalam bidang undang-undang di Lincoln's Inn, England dan
lulus sebagai Barrister-at-Law pada tahun 1958.
Sekembalinya ke Malaya, beliau
membuka firma guamannya sendiri di Kuala Lumpur. Pada masa itu, beliau sudah
pun berkahwin dengan Toh Puan Suhaila binti Tan Sri Mohammad Noah dan mempunyai
enam orang anak. Ibarat sireh pulang ke ganggang, beliau kembali menyertai UMNO
semula atas pelawaan birasnya, Tun Abdul Razak yang ketika itu memegang jawatan
sebagai Yang Di-Pertua UMNO pada tahun 1964. Pada Jun 1969, beliau dilantik
sebagai Ahli Jawatankuasa Kerja UMNO (kini Majlis Kerja Tertinggi UMNO).
Walaupun beliau telah lama menghilangkan diri daripada arena politik, tetapi
UMNO telah mencalonkannya sebagai calon Perikatan bagi kawasan Parlimen Johor
Bahru Timur. Kepercayaan ini tidak meleset kerana beliau memenangi kerusi
Parlimen ini dengan mudah pada Mei 1969.
Kebangkitan untuk berkuasa
Beliau kembali ke politik untuk
menyertai UMNO pada tahun 1968 selepas dipujuk oleh Tun Abdul Razak yang
menjadi Perdana Menteri pada ketika itu. Beliau bertanding dan menang dalam
pilihan raya umum pada tahun 1969 dan dilantik sebagai Menteri Pelajaran.
Kenaikan pangkatnya yang pantas
itu berterusan sewaktu beliau mewarisi Tun Dr. Ismail yang meninggal dunia pada
2 Ogos 1973 sebagai Timbalan Perdana Menteri. Pada 15 Januari 1976, beliau
dilantik untuk menjadi Perdana Menteri Malaysia yang ketiga selepas kematian
Tun Abdul Razak.[1]
Peranan dan sumbangan
Penyertaannya dalam kabinet
Malaysia bermula pada September 1970 apabila dilantik menjadi Menteri Pelajaran
oleh Tun Abdul Razak. Di bawah pentadbiran beliau, Kementerian Pelajaran terus
meningkat maju. Beliau maju setapak lagi apabila dalam Perhimpunan Agung UMNO
tahun 1972, beliau telah menjadi salah seorang daripada tiga orang Naib
Presiden yang dipilih. Dalam mesyuarat Majlis Tertinggi UMNO pada 8 Ogos 1973,
beliau dilantik menjadi Timbalan Presiden UMNO berikutan kematian daripada Tun
Dr. Ismail. Apabila Tun Dr. Ismail meninggal dunia, beliau dilantik menjadi
Timbalan Perdana Menteri pada 13 Ogos 1973 sekaligus merangkap Menteri
Perdagangan dan Perindustrian. Pemergian Tun Abdul Razak ke rahmatullah pada 14
Januari 1976 telah mengejutkan rakyat di seluruh negara ini.
Berikutan itu, dalam satu
mesyuarat tergempar Majlis Tertinggi pada 17 Januari, beliau telah disahkan
sebagai pemangku Presiden UMNO. Pada hari Khamis, 15 Januari 1976, Beliau
mengangkat sumpah sebagai Perdana Menteri Malaysia yang ketiga di Istana Negara.
Pada tahun 1978, beliau menang tanpa bertanding bagi jawatan Presiden UMNO.
Ketika menjadi Perdana Menteri, beliau telah meneruskan agenda pembangunan yang
telah digariskan oleh Tun Abdul Razak khususnya dalam menggerakkan Dasar
Ekonomi Baru. Sebagai seorang pemimpin, beliau arif tentang hal ehwal
keselamatan. Beliau juga memberi penekanan kepada konsep Rukun Tetangga dan
perjuangan terhadap ancaman dadah. Di bawah pentadbirannya, angkatan bersenjata
Malaysia telah diperbesar dan dipermodenkan apatah lagi pada ketika itu rantau
di Asia Tenggara telah menjadi gempar ekoran jatuhnya kerajaan Vietnam Selatan
ke tangan komunis dan terbinalah cita-cita "Teori Domino" komunis.
Semasa pentadbirannya pada temboh darurat, usaha membenteras pengganas komunis
di hutan dan bandar telah diperhebat malah golongan yang bersimpati dengan
aliran komunis dipulihkan menerusi gerakan-gerakan pengnitipan yang dikatakan
berjaya.
Beliau akan sentiasa dikenang
sebagai pemimpin yang menyebabkan Malaysia meniti arus pembangunan dengan
konsisten tanpa banyak kontroversi. Dasar-dasar dan program-program yang
diketengahkannya tidak pernah lari dari sasaran Dasar Ekonomi Baru. Walaupun
pada ketika itu ekonomi negara terjejas oleh kemelesetan ekonomi dunia, beliau
berjaya untuk mengawal keadaan dan membantu Malaysia berkembang dari segi
ekonomi dan sosial. Beliau pernah menjalani rawatan jantung atau pintasan
koronari pada awal 1981. Beliau juga telah berjaya melancarkan Rancangan
Malaysia Keempat pada bulan April
1981. Beliau juga telah mengikuti jejak langkah bapanya yang sentiasa mencuba
untuk meningkatkan taraf hidup masyarakat Melayu yang agak ketinggalan jika
dibandingkan dengan kaum-kaum lain terutamanya dari segi ekonomi. Dengan itu,
pada 20 April 1981, beliau melancarkan pula Skim Amanah Saham Nasional (ASN)
yang merupakan satu dana amanah bumiputera yang membantu peningkatan ekuiti
bumiputera dalam ekonomi negara. Keamanan negara yang diperkukuhnya telah
menarik pelabur luar untuk menjadikan Malaysia sebagai sebuah negara yang stabil
dari segi politik dan ekonomi. Sumbangan beliau yang terbesar ialah menegakkan
tiang keamanan yang kukuh.
Akibat kesihatan beliau yang
merosot, beliau menyatakan hasratnya untuk tidak mempertahankan jawatan
Presiden UMNO sekaligus mengundurkan diri daripada kepimpinan negara. Beliau
mengambil keputusan untuk meletakkan jawatan sebagai Perdana Menteri pada 15
Mei 1981 atas sebab kesihatan dan diambil alih oleh timbalannya, Dato' Seri Dr.
Mahathir bin Mohamad (kini bergelar "Tun") pada 18 Julai 1981. Selepas
beliau meletakkan jawatannya sebagai Perdana Menteri, beliau masih aktif dalam
pertubuhan-pertubuhan kebajikan seperti Tabung Mata dan ISIS semasa hayatnya.
Disebabkan perkhidmatannya kepada negara, Hussein Onn dikurniakan dengan
gelaran Tun yang merupakan anugerah diraja yang tertinggi di Malaysia.
Selepas persaraan
Selepas persaraannya sebagai
Perdana Menteri, beliau meneruskan sumbangannya kepada pertubuhan-pertubuhan
kebajikan. Beliau memainkan peranan utama dalam pertubuhan Hospital Mata Tun
Hussein Onn. Beliau juga pernah menjadi Pengerusi Institut Kajian Strategik dan
Antarabangsa (ISIS) dan penasihat kepada Petronas.
Sewaktu krisis kepimpinan UMNO
yang berlaku pada tahun 1987, hubungan beliau dengan Tun Dr. Mahathir menjadi
buruk kerana beliau menyokong "Team B" bersama-sama dengan Tunku
Abdul Rahman. Mulai dari saat itu, beliau dan Tunku telah menjadi pengkritik
yang kuat terhadap pentadbiran Tun Dr. Mahathir.
Beliau menghembuskan nafas
terakhir pada hari Selasa, 29 Mei 1990, sewaktu berumur 68 tahun di Pusat
Perubatan Seaton, San Francisco, Amerika Syarikat kerana serangan sakit jantung
dan disemadikan pada hari Jumaat di Makam Pahlawan, Masjid Negara, Kuala
Lumpur.
Keistimewaan
Beliau ialah seorang yang amat
berhati-hati apabila membuat keputusan yang melibatkan hal ehwal negara. Beliau
sangat tegas dan berpegang teguh kepada prinsip hidupnya. Pengalaman dalam
bidang ketenteraan telah menjadikan beliau sebagai seorang yang berdisiplin dan
mementingkan ketepatan masa. Beliau telah memberikan kebebasan kepada akhbar
dan majalah untuk melontarkan kritikan dan ulasan dengan harapan bahawa perkara
itu akan meningkatkan prestasi pentadbirannya. Beliau ialah seorang negarawan
yang disegani dan dihormati. Beliau juga terkenal dengan sifat merendah diri
serta jujur. Dalam sejarah, beliau akan sentiasa dikenang sebagai
"Penyambung Warisan Yang Terbilang". Usaha beliau dalam memupuk
semangat perpaduan antara berbilang kaum telah berjaya dicapai dalam konteks
masyarakat Malaysia. Beliau mewarisi kepimpinan UMNO yang pernah disandang oleh
ayahandanya serta pogram pembangunan yang dijana oleh sahabatnya dan
melaksanakannya dengan penuh dedikasi. Malah, beliau juga telah mewariskan
pentadbiran kerajaan serta UMNO kepada Tun Dr. Mahathir dalam keadaan yang stabil
dan begitu kukuh pada ketika itu.
Garis masa
1922: Dilahirkan di Johor Bahru
pada 12 Februari.
1942 (umur 20): Terlibat secara
aktif dalam peperangan di Mesir, Syria, Palestin dan Iraq.
1945 (umur 23): Pulang ke tanah
air dan dilantik sebagai Komandan Polis Johor Bahru.
1946 (umur 24): Menyertai
ayahandanya dalam bidang politik apabila Dato’ Onn bin Jaafar menubuhkan
Pergerakan Melayu Johor Semenanjung dan dilantik sebagai Penolong Setiausaha
Agung UMNO.
1950 (umur 28): Dilantik sebagai
Ketua Pergerakan Pemuda UMNO yang pertama; juga dilantik sebagai ahli Majlis
Mesyuarat Persekutuan disamping menduduki Majlis Mesyuarat Perundangan Negeri
Johor dan Majlis Kerja Negeri Johor.
1951 (umur 29): Menyertai
ayahandanya keluar dari UMNO dan menubuhkan Independent of Malaya Party (IMP)
dan kemudiannya Parti Negara.
1958 (umur 36): Mendapat ijazah
undang-undang di Lincoln's Inn, England.
1964 (umur 42): Menyertai UMNO
semula atas pelawaan birasnya, Tun Abdul Razak, Yang DiPertua UMNO
1969 (umur 47): Dilantik sebagai
ahli jawatankuasa Kerja UMNO (kini Majlis Kerja Tertinggi UMNO) pada Jun.
1970 (umur 48): Menjadi Menteri
Pelajaran pada September.
1972 (umur 50): Dipilih sebagai
Naib Presiden UMNO
1973 (umur 51): Dilantik sebagai
pemangku Timbalan Presiden pada 8 Ogos oleh Majlis Tertinggi UMNO berikutan
kematian Tun Dr. Ismail. Juga dilantik sebagai Timbalan Perdana Menteri pada 13
Ogos dan memegang portfolio Menteri Perdagangan dan Perindustrian.
1976 (umur 54): Disahkan sebagai
pemangku Presiden UMNO berikutan kematian Tun Razak. Menjadi Perdana Menteri
Malaysia yang ketiga pada 15 Januari.
1978 (umur 56): Menang jawatan
Presiden UMNO tanpa bertanding.
1981 (umur 59): Menyatakan
hasratnya untuk tidak mempertahankan jawatan Presiden UMNO sekaligus
mengundurkan diri dari kepimpinan negara. Meletakkan jawatan sebagai Perdana
Menteri negara pada Julai 1981 atas sebab kesihatan dan diambil alih oleh Dato'
Seri Dr Mahathir Mohamad.
1990 (umur 68): Pulang ke
Rahmatullah pada 29 Mei 1990 di San Francisco, Amerika Syarikat kerana serangan
sakit jantung. Allahyarham disemadikan di Makam Pahlawan, Masjid Negara.
5) Ibu Zain
Tan Sri Hajjah Zainon bte Munshi
Sulaiman (22 Januari 1903 - 2 April 1989) atau lebih dikenali sebagai Ibu Zain
merupakan tokoh pendidik dan politik wanita terkenal.
Biografi Ringkas
Ibu Zain dilahirkan di Nyalas,
Melaka. Ibu Zain merupakan anak ke-6 dari lapan adik beradik. Ayahnya, Munshi
Sulaiman berasal dari Tanjung Pinang, Riau. Ibu Zain bertuah kerana Munshi
Sulaiman mempunyai kesedaran yang tinggi peri pentingnya pendidikan di kalangan
anak-anaknya, tidak kira lelaki mahupun perempuan. Malah, ayahnya melanggar
tradisi masyarakat Melayu ketika itu yang melarang anak perempuan dari belajar,
selain daripada belajar mengaji Al-Quran. Munshi Sulaiman merupakan seorang
guru agama Islam dan Bahasa Melayu. Guru bahasa pada masa itu digelar 'munshi'.
Daripada beliaulah, Ibu Zain mendapat pendidikan tidak formal.
Pendidikan
Seorang anak kecil yang cergas
dan cerdas akal, Zainun gigih menimba ilmu. Ketika mengikut ayahnya menetap di
Melaka, beliau belajar di Methodist Girls School, Tengkera (1909 - 1912)
diikuti Tengkera School (1913 - 1915) sehingga lulus Junior Cambridge. Suatu
pencapaian yang tidak ramai mampu gapai, khususnya di kalangan anak gadis.
Lebih membanggakan Ibu Zain mampu mempertahankan akidahnya yang terdidik dari
kecil ketika ditawarkan menjadi mubaligh Kristian.
Kejayaan yang dicapainya dikongsi
pula dengan masyarakat. Beliau mempunyai kesedaran yang sangat tinggi untuk
melihat lebih ramai kaum wanita pandai membaca dan menulis kerana ilmu
merupakan kunci yang membentuk jati diri beliau sendiri. Semuda usia 17 tahun,
Ibu Zain telah menubuhkan sebuah sekolah di Pasuh Jaya, Negeri Sembilan.
Kerjaya
Sejak itu, beliau semakin
mendapat perhatian. Pada tahun 1921, beliau berhijrah ke Muar untuk berkhidmat
di Sekolah Perempuan Bandar Maharani. Tahun 1924, beliau dilantik menjadi Guru
Besar sekolah yang sama. Kemudiannya, dilantik menjadi Guru Pelawat/Penyelia
bagi sekolah perempuan daerah Muar dan Batu Pahat, seterusnya bagi seluruh
negeri Johor. Di sana, beliau mengasaskan sekolah agama petang dan menjadi
penyelia kegiatan tersebut. Selain itu, sekolah tersebut juga menjadi sekolah
agama perempuan yang pertama di Johor.
Ibu Zain juga aktif dalam
persatuan. Beliau adalah antara mereka yang bertanggungjawab menubuhkan Persatuan
Guru-Guru Sekolah Melayu dan Sekolah Agama Negeri Johor. Kewibawaan beliau
menambat keyakinan ahli, untuk melantiknya sebagai Presiden pertama persatuan
itu. Beliau juga menubuh dan menyandang jawatan Yang Dipertua Persekutuan
Guru-Guru Perempuan Melayu selama 19 tahun sejak tahun 1930.
Di antara tahun 1929-1941, Ibu
Zain menghasilkan majalah untuk wanita, bergelar "Bulan Melayu".
Dengan daya juang yang tinggi, beliau merupakan salah seorang perintis UMNO dan
Ketua Kaum Ibu, UMNO (sekarang Ketua Wanita UMNO).
Politik
Ibu Zain turut aktif dalam bidang
politik. Beliau dilantik sebagai Ahli Dewan Undangan Negeri Johor mewakili
parti UMNO pada tahun 1948. Berbeza dengan kebanyakan ahli politik yang lain,
Ibu Zain lebih suka bercakap soal pendidikan. Pada tahun 1959, beliau dipilih
sebagai wakil rakyat bagi kawasan Pontian Selatan.
Jasa Ibu Zain tambah bermakna
selepas pendudukan Jepun di bumi Malaya. Beliau menjalankan kegiatan dakwah
bagi membantu memulihkan akhlak golongan wanita yang terpengaruh dengan tentera
Jepun, selain membantu memulihkan semangat mereka yang dianiaya oleh askar
tersebut. Lebih mengejutkan, beliau mampu menguasai bahasa Jepun dalam tempoh
sebulan sahaja.
Dalam usaha mencapai kemerdekaan
negara, Ibu Zain turut menyumbang bakti. Beliau berjaya menyatukan kaum ibu
untuk turut serta menyokong usaha tersebut. Di zaman konfrontasi dengan
komunis, wanita berani ini mendaftar diri sebagai tentera sukarela dan meredah
hutan seorang diri. Beliau bergerak dari satu kampung ke kampung yang lain bagi
menangkis dakyah komunis daripada menular di kalangan masyarakat. Ternyata
usaha beliau membuahkan hasil. Pada tahun yang sama 10 Mac 1963 beliau dilantik
sebagai Pengetua Kolej Puteri Tuanku Ampuan Mariam.
Ibu Zain turut memainkan peranan
dalam mendaulatkan bahasa Melayu. Beliau terlibat dalam Kongres Bahasa dan
Persuratan Melayu pada tahun 1956, sehingga tertubuhnya Dewan Bahasa dan
Pustaka pada tahun 1958.
Pilihan raya 1959
Beliau merupakan ahli politik
Perikatan/ UMNO di Malaysia. Beliau menang bertanding dalam Pilihan Raya Umum
Malaysia 1959 bagi kawasan Pontian Selatan, negeri Johor (1958-1964).
Ketika itu Perdana Menteri
Malaysia ialah Tunku Abdul Rahman dan Timbalan Perdana Menteri ialah Tun Abdul
Razak Hussein. Pilihan raya ini adalah yang pertama selepas merdeka 31 Ogos
1957. Pilihan raya umum Tanah Melayu 1959 ini cukup hebat kerana diadakan
berperingkat-peringkat , bermula dari negeri Perlis hingga Kelantan. Ketika itu
Sabah dan Sarawak belum menyertai / membentuk Malaysia. Kerusi Parlimen
bertambah dari 52 (1955) kepada 104 kerusi (1959). Perikatan menang 74 kerusi
dan pembangkang menang 30 kerusi.
Anugerah
Di atas jasa dan sumbangan beliau
yang tidak terbalas itu, beliau telah diberikan beberapa penghormatan dari
dalam dan luar negara. Antaranya Pingat Sultan Ibrahim (1947), anugerah Johan
Mangku Negara (1958), pingat Lady of Myanmar dari Kerajaan Myanmar dan pingat
Tun Fatimah (1974), Tokoh Guru Kebangsaan Pertama dan Ijazah Kehormat Sarjana
Muda Sastera Universiti Malaya, Ijazah Kehormat Sarjana Sastera, Universiti
Kebangsaan Malaysia (1975), anugerah Darjah Panglima Setia Mahkota yang membawa
gelaran Tan Sri (1979) dan MPSI memberi anugerah Suluh Budiman (1980).
Meninggal Dunia
Ibu Zain meninggal dunia pada 2
April 1989 di Johor Bahru kerana sakit tua dan dikebumikan di Makam Mahmudiah,
Johor Bahru.
Keluarga
Berbeza dengan kaum wanita yang
sezaman dengannya, beliau lewat mendirikan rumah tangga. Ibu Zain berkahwin
dengan Encik Haji Amin bin Ahmad pada tahun 1934 pada usia 31 tahun. Hasil
perkongsian hidup, mereka dianugerahkan tiga cahayamata. Khalidah Adibah adalah
yang paling menonjol. Beliau lebih dikenali dengan nama penanya, Adibah Amin.
6) Aminuddin Baki
Dato' Seri Aminuddin Baki (26
Januari 1926 - 25 Disember 1965) ialah "Bapa Pendidikan Malaysia"
serta bekas Ketua Penasihat Pendidikan Malaysia (kini dikenali sebagai Ketua
Pengarah Pendidikan) yang paling muda ketika berusia 36 tahun. Beliau
mempertingkatkan mutu pelajaran di negara ini, termasuk menyusun Dasar
Pelajaran Kebangsaan melalui Penyata Razak pada tahun 1956, dan Laporan Abdul
Rahman Talib pada tahun 1960. Banyak sekolah dan institusi di Malaysia telah
dinamakan sempena namanya.
Pada 26 November 2015, Sultan
Perak Sultan Nazrin Shah mengurniakan darjah kebesaran Darjah Seri Paduka
Mahkota Perak secara anumerta sempena hari keputeraan Sultan Perak bagi
mengenang jasa Aminuddin.
Kehidupan awal
Dilahirkan di sebuah kampung di
Chemor, Perak pada 26 Januari 1926, Aminuddin memulakan pendidikan awalnya di
Sekolah Melayu Chemor pada tahun 1932. Selepas lulus peperiksaan darjah lima
pada tahun 1936, beliau meneruskan pelajarannya di Sekolah Anderson yang
merupakan sekolah Inggeris yang terbaik di Ipoh ketika itu. Beliau tamat
persekolahan menengahnya pada tahun 1941. Pada sekitar tahun 1945, Aminuddin
mula menunjukkan minat dalam persatuan pelajar ketika berasa amat kagum dengan
Persatuan Pelajar-pelajar Melayu yang ditubuhkan pada 20 November 1945 di
Institusi Victoria, Kuala Lumpur, walaupun persatuan itu hanya mempunyai 11
orang ahli.
Persatuan ini kemudian bertukar nama kepada Kesatuan Persuratan
Penuntut-penuntut Melayu pada 11 Februari 1946, dengan tujuan menyatukan semua
persatuan pelajar di Tanah Melayu. Aminuddin dilantik sebagai setiausaha dan
kemudian, menubuhkan Persatuan Pelajar-pelajar Melayu Insaf (PERMI) di Perak
pada April 1946. Namun begitu penglibatannya hanya sementara kerana pada
Oktober 1947, Aminuddin diterima sebagai pelajar di Kolej Raffles, kini
merupakan sebahagian Universiti Nasional Singapura sejak 8 Oktober 1949.
Pada masa ini, UMNO yang telah
ditubuhkan bagi menentang penubuhan Malayan Union menggalakkan
pemimpin-pemimpin persatuan pelajar untuk berusaha ke arah pencapaian matlamat
mereka. Oleh itu, Aminuddin dan pemimpin pelajar lain mengambil keputusan untuk
menubuhkan sebuah persatuan yang lebih kuat. Tujuh persatuan telah bersidang
selama dua hari di Jalan Tambun, Ipoh. Hasil daripada persidangan itu
terbentuklah Gabungan Pelajar-pelajar Melayu Semenanjung (GPMS) pada 15 Ogos
1948.
Walau bagaimanapun pada tahun
1949, Aminuddin terpaksa menghentikan kegiatan persatuan pelajarnya kerana
ditawarkan ke Universiti Malaya, Singapura. Pada ketika itu, beliau hanya
mengikuti perkembangan persatuan dari jauh. Semasa di universiti, Aminuddin berminat
mengajar dan untuk menimba pengalaman, beliau mendaftar sebagai guru sambilan
di Sekolah Malam Anglo-Melayu. Beliau mengajar di sekolah itu dari tahun 1949
hingga 1951. Pada tahun 1950, beliau bergiat aktif semula dalam GPMS dan
dilantik sebagai Yang Dipertua persatuan itu. Dalam tahun yang sama, beliau
lulus peperiksaan Sarjana Sastera dan pada tahun berikutnya, memperoleh Ijazah
Sarjana Sastera dengan Kepujian.
Kerjaya
Setelah menamatkan pelajarannya
pada tahun 1951, Aminuddin kembali ke Perak dan menjadi guru di Sekolah
Inggeris Sultan Yusuf di Batu Gajah untuk sebentar waktu dan kemudian,
berkhidmat di Sekolah Anderson hingga Julai 1952. Selepas itu, beliau
melanjutkan pelajarannya dalam bidang pendidikan di Institut Pendidikan,
Universiti London dengan Biasiswa Ratu dan meninggalkan Pulau Pinang menaiki
kapal pada 12 Julai 1952. Aminuddin memperoleh Ijazah Sarjana Kaedah-kaedah
dalam bidang pendidikan pada bulan Julai 1953. Selepas pulang ke tanah air,
beliau ditawarkan jawatan Pensyarah di Maktab Perguruan Sultan Idris di Tanjung
Malim. Beliau memperkenalkan Sejarah Islam kepada pelajar tetapi tidak termasuk
dalam sukatan pelajaran. Pada bulan September 1955, Aminuddin terlibat dalam
menyediakan Laporan Pendidikan Razak dan pada tahun 1960, beliau dipilih
sebagai ahli jawatankuasa penasihat dalam menyiapkan Laporan Abdul Rahman
Talib.
Ketika berusia 36 tahun,
Aminuddin dilantik menjadi Ketua Pegawai Pendidikan Selangor pada 1962, dan
pada tahun yang sama menjadi Ketua Penasihat Pendidikan Malaysia (kini dikenali
sebagai Ketua Pengarah Pendidikan). Pada masa yang sama, beliau aktif dalam
persatuan dan pertubuhan lain seperti Senat Universiti Malaya, Persatuan
Al-Rahman, Persatuan Sejarah Tanah Melayu dan Dewan Bahasa dan Pustaka. Beliau
juga mewujudkan peperiksaan Sijil Rendah Pelajaran (SRP), Sijil Pelajaran
Malaysia (SPM), dan Sijil Tinggi Pelajaran Malaysia (STPM). Aminuddin
menubuhkan Lembaga Peperiksaan Malaysia pada tahun 1963.
Beliau diiktiraf di peringkat
antarabangsa sebagai perancang pendidik yang bijaksana dan berpandangan jauh di
Asia oleh United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization
(UNESCO)
Meninggal dunia
Aminuddin Baki meninggal dunia
pada 24 Disember 1965 ketika berusia 39 tahun kerana diserang penyakit jantung
selepas menunaikan sembahyang.Jawatan terakhir beliau ialah sebagai Ketua
Pengarah Pendidikan Malaysia. 'Tabung Pendidikan Aminuddin Baki' telah
dilancarkan dan akhbar The Strait Times telah memberi kerjasama berkempen
mengutip derma daripada orang ramai. Pejabat Strait Times di Kuala Lumpur,
Pulau Pinang dan Ipoh ditugaskan untuk menerima sumbangan .Menteri Pelajaran
ketika itu ialah Mohamed Khir Johari (Tan Sri).
Pidato Umum Aminuddin Baki
Jawatan tertinggi beliau ialah
Ketua Penasihat Pelajaran. Tun Hamdan Sheikh Tahir menyifatkan beliau sebagai
`Bapa Pendidikan Moden Malaysia’. Dalam bidang pendidikan Aminuddin telah
mempelopori berbagai aspek pendidikan seperti kurikulum, pentadbiran, aspek
bahasa pengantar, falsafah pendidikan negara bahkan semua aspek yang menyentuh
masalah pendidikan negara .
Sumbangan
Antara sumbangan Aminuddin Baki
termasuk seperti berikut:
(i) Memperkenalkan Sejarah Islam kepada guru-guru
pelatih di Maktab Perguruan Sultan Idris, Tanjung Malim, Perak. (tetapi tidak
termasuk dalam sukatan pelajaran)
(ii) Melibatkan diri dalam penyediaan Penyata
Razak pada tahun 1955.
(iii) Menjadi ahli jawatankuasa penasihat dalam
menyiapkan Laporan Rahman Talib pada tahun 1960:
(iv) Mewujudkan Sijil rendah
Pelajaran (SRP), Sijil Pelajaran Malaysia (SPM), dan Sijil Tinggi Pelajaran
Malaysia (STPM).
(v) Menubuhkan Lembaga Peperiksaan Malaysia.
Ulasan
Catat Ulasan